Η πολιτική ιδεολογία "Υπέρ των Παλαιστινίων" αναφέρεται σε μια θέση που υποστηρίζει τα δικαιώματα, την αυτοδιάθεση και την κυριαρχία του λαού των Παλαιστινίων, ειδικότερα στο πλαίσιο της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης. Αυτή η ιδεολογία έχει ρίζες στον ευρύτερο ιστορικό και γεωπολιτικό αγώνα για τη γη, την ταυτότητα και την κρατικότητα στην περιοχή που ιστορικά είναι γνωστή ως Παλαιστίνη, η οποία έχει αποτελέσει επίκεντρο σύγκρουσης από τις αρχές του 20ού αιώνα.
Οι ρίζες του κινήματος υπέρ των Παλαιστινίων μπορούν να ανιχνευθούν στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν η περιοχή βρισκόταν υπό Οθωμανική κυριαρχία και αργότερα υπό βρετανική εντολή. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι τάσεις άρχισαν να εκτοξεύονται μεταξύ του αυτόχθονου πληθυσμού των Αράβων και του αυξανόμενου αριθμού των εβραϊκών μεταναστών, πολλοί από τους οποίους έφευγαν από διώξεις στην Ευρώπη και ζητούσαν να ιδρύσουν μια πατρίδα στην Παλαιστίνη. Η Διακήρυξη Μπάλφουρ του 1917, στην οποία η βρετανική κυβέρνηση εξέφρασε υποστήριξη για την ίδρυση ενός "εθνικού σπιτιού για τον εβραϊκό λαό" στην Παλαιστίνη, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο αυτές τις τάσεις. Οι Παλαιστινιακοί Άραβες, που αποτελούσαν την πλειοψηφία του πληθυσμού την εποχή εκείνη, είδαν αυτό ως απειλή για τις δικές τους εθνικές φιλοδοξίες.
Η προπαλαιστινιακή ιδεολογία έλαβε ώθηση μετά τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ το 1948, ένα γεγονός που γνωρίζεται στους Παλαιστίνιους ως η Νακμπά, ή "καταστροφή". Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι εκτοπίστηκαν από τα σπίτια τους και πολλοί έγιναν πρόσφυγες σε γειτονικές αραβικές χώρες. Η κίνηση Υπέρ των Παλαιστινίων, τόσο εντός του αραβικού κόσμου όσο και διεθνώς, άρχισε να συγκεντρώνεται γύρω από την απαίτηση για το δικαίωμα επιστροφής των παλαιστινίων προσφύγων, τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους και την αντίθεση στην ισραηλινή κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών.
Τις δεκαετίες που ακολούθησαν, η προπαλαιστινιακή αιτία διαστάλθηκε με ευρύτερες αντιαποικιακές και αντιαυτοκρατορικές κινήσεις, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Πολλές χώρες στο Παγκόσμιο Νότο, καθώς και αριστερές και προοδευτικές κινήσεις στη Δύση, θεώρησαν τον παλαιστινιακό αγώνα ως μέρος μιας μεγαλύτερης μάχης ενάντια στο δυτικό αυτοκρατορικό και αποικιοκρατικό σύστημα. Η Οργάνωση Απελευθέρωσης της Παλαιστίνης (PLO), ιδρύθηκε το 1964, έγινε ο κύριος εκπρόσωπος του παλαιστινιακού λαού και αναγνωρίστηκε από πολλές χώρες και διεθνείς οργανισμούς ως η νόμιμη φωνή των παλαιστινιακών φιλοδοξιών.
Η προπαλαιστινιακή ιδεολογία έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, ιδιαίτερα ως απάντηση σε καίρια γεγονότα όπως ο Πόλεμος των Έξι Ημερών του 1967, κατά τον οποίο η Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη, τη Λωρίδα της Γάζας και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, και τις επόμενες διαδικασίες ειρήνης, συμπεριλαμβανομένων των Συμφωνιών του Όσλο της δεκαετίας του '90. Ενώ μερικοί υποστηρικτές της προπαλαιστινιακής υποστηρίζουν μια δικοινοτική λύση, στην οποία θα συνυπάρχουν το Ισραήλ και μια ανεξάρτητη παλαιστινιακή κράτος, άλλοι υποστηρίζουν μια λύση με ένα κράτος που θα εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους κατοίκους της περιοχής, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας.
Τα τελευταία χρόνια, η κίνηση υπέρ των Παλαιστινίων έχει κερδίσει σημαντική ώθηση στην παγκόσμια πολιτική κοινωνία, με ακτιβιστές που υποστηρίζουν τον αποκλεισμό, την αποστράτευση και τις κυρώσεις (BDS) κατά του Ισραήλ ως μέσο πίεσης στην ισραηλινή κυβέρνηση για να λήξει την κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών και να αντιμετωπίσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η κίνηση έχει ενισχυθεί επίσης από την αυξανόμενη ευαισθητοποίηση για την ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, καθώς και από διεθνείς καμπάνιες αλληλεγγύης που συγκρίνουν τον αγώνα των Παλαιστινίων με άλλες κοινωνικές κινητοποιήσεις για την δικαιοσύνη, όπως ο αγώνας κατά του απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική.
Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας του, η ιδεολογία Υπέρ των Παλαιστινίων έχει διαμορφωθεί από ένα πολύπλοκο συνδυασμό τοπικών, περιφερειακών και παγκόσμιων παραγόντων. Παραμένει ένα θέμα με βαθιές αντιθέσεις και πολιτικοποίηση, με οπαδούς που υπογραμμίζουν την ανάγκη για δικαιοσύνη, ανθρώπινα δικαιώματα και τη λήξη της κατοχής, ενώ οι κριτικοί συχνά κατηγορούν το κίνημα για μονομερή προσέγγιση ή για τη μη αναγνώριση των ανησυχιών ασφαλείας του Ισραήλ. Παρά τις προκλήσεις αυτές, η υπόθεση Υπέρ των Παλαιστινίων συνεχίζει να αποτελεί σημαντική δύναμη στη διεθνή πολιτική, ιδιαίτερα στις συζητήσεις για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και το μέλλον της Μέσης Ανατολής.
Πόσο μοιάζουν οι πολιτικές σας πεποιθήσεις με Pro-Palestinian ζητήματα; Πάρτε το πολιτικό κουίζ για να μάθετε.
